Ariccia, 17 marca 2018
Drogie Siostry Apostolinki,
Drodzy bracia i siostry z Rodziny Świętego Pawła i przyjaciele,
trudno jest opisać w kilku zdaniach intensywność i bogactwo tych dni: pasję apostolską, głębokie dzielenie się, radości i trudy, wysiłek, by żyć rozeznawaniem z zawsze uważnym sercem wobec misji powołaniowej, którą powierzył nam ks. Alberione!
Oto niektóre „obrazy” jakimi dzielimy się z Wami na końcu naszej kapitularnej wędrówki.
- Apostolinki w szkole rozeznawania: Teresa Simionato ze Zgromadzenia Sióstr Nauczycielek Świętej Doroty wprowadziła nas w dni kapituły poprzez intensywny kurs rozeznawiania osobistego i wspólnotowego. Tuż po rozpoczęciu kapituły dzięki obecności ks. Tullio Locatelli ze Zgromadzenia Józefitów z Murialdo od razu zaczełyśmy praktycznie rozeznawać, by razem szukać woli Bożej. Dziś możemy powiedzieć, że możliwa jest konfrontacja między Siostrami, która prowadzi do wspólnych wyborów w klimacie pokoju. W tym doświadczeniu zdałyśmy sobie sprawę, że możemy nauczyć się rozeznawać, zakorzeniając się coraz bardziej w słowach i w metodzie, którą przekazał nam ks. Alberione.
- Apostolinki w braterstwie: jesteśmy przekonane, że życie braterskie jest darem i najpilniejszym proroctwem, które rodzi się z modlitwy, z głębokiego rozeznawania, z pojednanych relacji siostrzanych. W zabieganym świecie, gdzie wydaje się, że czas wymyka się spod kontroli, nasze proroctwo polega na zatrzymaniu się i tworzeniu kultury obecności, w której priorytetem staje się troska o drugiego/ą.
- Apostolinki w misji: podjęcie misji i charyzmatu wymaga od nas posiadania jasnej tożsamości, pozostawionej nam przez ks. Alberione. Zmiana epoki (VG 3), w której żyjemy prosi nas o nowość. Nowość ta nie polega na robieniu czegoś, lecz na zmianie mentalności, spojrzenia i postaw wobec rzeczywistości. Wciąż wierzymy, że żyć dla powołań znaczy być dla wielu „współtwórcami radości”.
Na zakończenie tej kapituły myślimy o każdej Apostolince, której Bóg zawierzył miarę ziarna: dobrą, ubitą, utrzęsioną, przepełnioną (por. Łk 6,38). Niektóre z nas będą wezwane, by siać ziarno Ewangelii powołania na ogromnym polu ludzkości; inne będą wezwane do pielęgnowania ziaren powołania, do troski o ich wzrost, by przyniosły plon; jeszcze inne przemienią ich życie, aby stało się dobrym chlebem, którym się karmi w codzienności.
To wszystko, co nas czeka, zawierzamy Królowej Apostołów. Ona wie jak towarzyszyć każdej z nas w naszym osobistym wzroście, w braterstwie i w misji.
Wobec każdego z Was nasza wdzięczność i modlitwa!
Siostry Apostolinki zebrane na Kapitule Generalnej
