Dziś w Kościele obchodzimy IV Niedzielę Wielkanocy zwaną Niedzielą Jezusa Dobrego Pasterza. Niedziela ta w Kościele Polskim rozpoczyna “Tydzień Modlitw o powołania do kapłańsktwa i życia konsekrowanego”.
Dziś jednak zamiast o Dobrym Pasterzu, będzie kilka słów o Pięknym Pasterzu. Dlaczego? Grecki zwrot, którego używa ewangelista Jan – Ο καλός ποιμήν – oznacza zarówno dobrego, jak i pięknego Pasterza. Gdyż w greckim “dobry” i “piękny” to to samo słowo – “kalos”.
Kilka lat temu znalazłam w adhortacji Vita Consecrata Jana Pawła II zdanie, które stało się moim mottem życiowym: “Zadanie powierzone życiu konsekrowanemu polega na ukazywaniu, że Wcielony Syn Boży jest… nieskończonym pięknem, które samo zdolne jest zaspokoić wszystkie pragnienia ludzkiego serca” (VC 16).
W tym samym dokumencie św. Jan Paweł II stwierdza, że “życie konsekrowane staje się jednym z widzialnych śladów, które Trójca Święta pozostawia w historii, aby wzbudzić w ludziach zachwyt pięknem Boga i tęsknotę za Nim” (VC 20).
Od tego momentu zaczęłam się siebie pytać, czy fatycznie PIĘKNO JEZUSA zaspojaka wszystkie pragnienia mojego serca, i czy dzięki temu potrafię wzbudzać w ludziach ZACHWYT pięknem Boga i TĘSKNOTĘ za Nim…
Jest to wielka pasja mojej konsekracji a jednoczesnie radość, że mogę ku temu odkryciu prowadzić innych młodych ludzi poszukujących drogi swojego powołania.
Co jest PIĘKNEM JEZUSA? Jest nim Jego człowieczeństwo całe utkane z miłości! Mam w życiu to wielkie szczęście, że moje życie, modlitwa, praca i posługa prowadzi mnie do nieustannego zachwtu pięknem Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego. Śluby zakonne to nie suchy przepis!
Czystość, ubóstwo i posłuszeństwo to Chrystusowy sposób wchodzenia w relacje. Jezus kocha miłością niezaborczą, która nie jest chciwa, jest darem. Jego miłość jest zasłuchana w człowieka. Dobro człowieka jest tu w centrum.
Takiej miłości chcę się uczyć od Pięknego Pasterza w relacjach do każdego człowieka. To własnie czyni pięknym moje życie, kobiecość, powołanie i konsekrację!
Pamiętajmy w tym tygodniu o tych młodych, których Chrystus powołuje do kapłaństwa i życia konsekrowanego, aby pozwolili się zachwycić Jego nieskończonym pięknem, a potem odważnie i radośnie głosili je całemu światu!