Czy osoba konsekrowana (siostra, brat, ojciec) może coś powiedzieć współczesnemu światu? Temu światu, który swoje dążenia opiera na sławie, sukcesie, bogactwie i władzy? Czy takie wartości jak czystość, ubóstwo, posłuszeństwo wnoszą coś do współczesności? Właściwie to, o „CO” chodzi z tą konsekracją? Czy w ogóle jest potrzebna w Kościele i świecie? Czy nie jest to jedno wielkie marnotrawstwo życia i osób?
Tak naprawdę powinniśmy zapytać nie o „co” lecz o „KOGO” chodzi?
Czystość, ubóstwo i posłuszeństwo same w sobie rzeczywiście mogą kojarzyć się z wielkim ograniczeniem w życiu. Dlaczego więc Jezus przychodząc na świat wybrał taki STYL ŻYCIA? Tak naprawdę w konsekracji nie chodzi o „coś” lecz o „Kogoś” – o samego Jezusa!
Jezus przyszedł na świat, aby objawić nam Boga, Jego miłość, tajemnicę Trójcy Świętej. I Jezus mówi nam, że niebo, że wieczność, że Bóg sam w sobie to miłość czysta, uboga i posłuszna! Gdyż miłość albo jest czysta, uboga i posłuszna, albo nie jest miłością.
Miłość jest CZYSTA, to znaczy nie manipuluje i nie wykorzystuje drugiego do własnych celów, gdyż jest całkowicie bezinteresowna, zwrócona ku drugiemu i jego dobru.
Miłość jest UBOGA, to znaczy nie jest zaborcza, chciwa, zazdrosna, staje się całkowicie darem dla drugiego i w prostocie przyjmuje innych jako dar.
Miłość jest POSŁUSZNA, to znaczy nie jest arogancka, pyszna, uparta, lecz uważna, zatroskana, zasłuchana w radości i potrzeby drugiego.
Taką miłość pokazał nam całym swoim życiem Jezus i do takiej miłości nas zaprasza. I aby ludzkości ukazywać i przypominać, że taka miłość jest potrzebna i możliwa zaprasza niektórych mężczyzn i kobiety do wyboru Jego stylu życia, życia całkowicie oddanego służbie Bogu i ludziom.
Dokument Vita Consercata w numerze 20 tak przybliża nam rolę życia konsekrowanego w świecie: «Życie konsekrowane staje się jednym z widzialnych śladów, które Trójca Święta pozostawia w historii, aby wzbudzić w ludziach zachwyt pięknem Boga i tęsknotę za Nim»!
Siostry i bracia zakonni, osoby świeckie konsekrowane poprzez swoją modlitwę, obecność, działalność mają budzić zachwyt pięknem Boga i tęsknotę za Nim! Mają być widzialnym śladem Boga w świecie.
Będzie to możliwe, jeśli powołani do naśladowania stylu życia Jezusa jako pierwsi odkryją, że: «KONSEKROWANI, to ludzie przynagleni palącym pragnieniem BLISKOŚCI Chrystusa, ZAFASCYNOWANI Chrystusem do tego stopnia, że wobec perspektywy bliskości z Nim, wszystko inne staje się mało ważne» (List KEP 2.II.2012).
W dniu 2 lutego świętując Dzień Życia Konsekrowanego polecajmy Bogu wszystkie osoby konsekrowane, aby poprzez swoją fascynację Chrystusem i bliskość z Nim budziły w każdym z nas pragnienie osobistej, głębokiej relacji z Bogiem i świadczenia o Nim naszym życiem.