W naszej duchowości św. Paweł zajmuje szczególnie ważne miejsce, zgodnie z charyzmatyczną inspiracją, jaką otrzymał ks. Alberione: „ [Św. Paweł] . . . jest prawdziwym Założycielem Instytucji. On jest Ojcem, Mistrzem, wzorem, obrońcą. On stworzył sobie tę Rodzinę poprzez interwencję tak fizyczną a zarazem duchową, że nawet teraz, rozmyślając nad tym, nie można tego zrozumieć, a tym bardziej „wyjaśnić”. Lecz gdy potem przechodzi się do studiowania św. Pawła, spotyka się ucznia, który zna Boskiego Mistrza w całej pełni. On żyje Nim całym; bada głębokie tajemnice Jego nauki, serca, świętości, człowieczeństwa i Boskości: widzi Go jako Nauczyciela, Hostię, Kapłana; przedstawia nam Chrystusa całego, tak jak sam się określił   Drogę, Prawdę i Życie”.

Z tego powodu naszego ducha określa się mianem „pauliński”. Jak dla całej Rodziny Świętego Pawła, tak i dla nas, Apostolinek, św. Paweł jest ojcem i mistrzem, nie tylko w kwestii rozumienia i przylgnięcia życiem do tajemnicy Chrystusa którą „rozważał” w kluczu zdecydowanie „powołaniowym”, ale również ze względu na jego ustawiczne poszukiwanie i formowanie mężczyzn i kobiet, wezwanych do realizowania szczególnych form Powołania i posług w służbie Kościołowi.

Na Jezusie Mistrzu, Drodze, Prawdzie i Życiu, który jest centrum jedności i pełnym sensem kosmosu oraz historii opieramy nasze życie.

On jest „nową i życiodajną” DROGĄ: to Jemu pozwalamy się prowadzić do pełni komunii z Ojcem w Duchu Świętym, która staje się komunią z całą ludzkością.

On jest PRAWDĄ, która staje się ciałem, objawiając nam wierne oblicze Ojca i zarazem oblicze człowieka: poprzez Niego pragniemy dojść do coraz głębszego „poznania” Boga i całej rzeczywistości, jako że w Chrystusie ukryte są „wszystkie skarby mądrości i wiedzy”.

On jest ŻYCIEM, które przyszło na świat, aby ludzie „mieli życie i to życie w pełni”: w Nim zapuszczamy korzenie, aby nasze życie było napełnione „całą pełnią Boga”.